Zwevend boven Dresden
Een ritje met de bergzweefbaan

De Dresdener Schwebebahn werd van 1898 tot 1900 gebouwd en is vandaag de dag nog steeds in gebruik. Daarmee is ze de oudste van de wereld in haar soort. Het is een goede manier om snel omhoog te komen: binnen tweeënhalf minuten ben je 284 meter hoog ‘geklommen’.

De Schwebebahn was lange tijd de trots van Dresden en omstreken, er waren zelfs plannen om dergelijke constructies ook in London, Parijs en Berlijn te bouwen. Die steden kozen echter voor het metrosysteem – waar vandaag de dag nog dankbaar gebruik van gemaakt wordt, terwijl de Dresdener Schwebebahn nu meer een toeristische attractie geworden is.

De lange tijd van 1900 tot 2008 heeft de attractie haast moeiteloos overleefd. Terwijl Dresden tijdens de Tweede Wereldoorlog vrijwel compleet platgebombardeerd werd, bleef de zweefbaan staan zonder een schrammetje op te lopen. Van 2001 tot 2002 was ze tijdelijk gesloten voor een grote opknapbeurt, maar nu loopt alles weer gesmeerd en kunnen de gasten weer fijn van het uitzicht genieten.

Lekker zweven

Als je bij de zweefbaan aankomt heb je even het idee dat je een stationnetje in loopt. De wagon die voor de passagiers klaar staat lijkt nog het meest op een ouderwets treinstel, met het verschil dat de zweefwagon geen wielen heeft. Nieuwsgierig stappen alle passagiers in, na hun kaartje afgestempeld te hebben. Even later sluiten de deuren en begint de wagon voor ons gevoel omhoog te glijden, zo subtiel beweegt het ding. Je ziet het landschap om je heen steeds meer verschijnen en hoe hoger we komen, hoe mooier het uitzicht wordt.

Tijdens de korte rit vertelt een stem uit een aantal luidsprekers ons iets over wat we hier zien. Beneden ons ligt de rivier de Elbe, met aan de ene oever weidse weilanden en aan de andere kant Loschwitz, een stadsdeel van Dresden. Boven aangekomen kunnen we uitkijken over de Elbe en haar prachtige omgeving.

Met een liftje (voor maximaal zes personen) kun je op een nog hoger terras komen, waar het uitzicht nog net iets mooier is. Via een trap kom je weer bij de Schwebebahn terecht. Langs de trap is een minimuseum ingericht, er hangen posters en collages over en van zweefbanen overal ter wereld. Ook is er een kleine playmobile-zweefbaan opgebouwd.

Machinekamer

Voordat we weer in het wagonnetje stappen om naar beneden te zweven staat nog een bezoekje in de machinekamer op het programma. De man die voor de techniek verantwoordelijk is laat ons kort maar krachtig de hele mechaniek zien die, zoals hij vertelt, al sinds 1900 prima draait en nog steeds heel betrouwbaar is. Ze is dus nooit gemoderniseerd.

Aan de muur hangen een aantal foto’s en krantenartikelen over onheilspellende ongelukken die met zweefbanen gebeurd zijn. Bij de Dresdener Schwebebahn ging het tot twee keer toe fout door een te hoge vrachtwagen die dacht wel onder de voorbij zwevende wagon door te kunnen rijden. Dit bleek niet het geval en de vrachtwagen ramde de wagon vrij hard. Gelukkig was het de ene keer een lege wagon, de tweede keer konden de vijf passagiers zonder verwondingen uit de wagon bevrijd worden.

Met de geruststellende mededeling dat het laatste ongeluk alweer bijna zeventig jaar geleden is, lopen we naar de klaarstaande wagon. Hoe geruststellend die opmerking ook is, we houden toch even onze adem in als we over de weg zweven en zijn blij als we weer veilig op de grond staan!

Emsi Hansen zit in de redactie van de Scholierenpagina van het Duitslandweb. Ze zit in 5 VWO van het Willem Lodewijk Gymnasium in Groningen.