Doorbraak in de 'Ostpolitik'
BRD Ostpolitik en RAF: 1966-1982
De Ostpolitik kreeg vaart toen Willy Brandt in 1969 met een krappe meerderheid de verkiezingen won met de liberalen. Gesteund door de detente tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie opende hij lange onderhandelingen met de Russen. Met succes: de naoorlogse grenzen werden wederzijds erkend en de BRD accepteerde het bestaan van de DDR.
In augustus 1970 werd Verdrag van Moskou getekend. Het betekende erkenning van DDR en acceptatie van Westerse troepen in Berlijn.
Brandts adviseur Egon Bahr reisde in 1970 naar Moskou om met de Russen te onderhandelen over drie kwesties: de status van de DDR, de niet-erkende Oder-Neisse-grens tussen Oost-Duitsland en Polen en de toekomst van West-Berlijn. Zonder een akkoord over deze kwesties zou de Sovjet-Unie de Oostbloklanden niet toestaan de betrekkingen met de BRD te verbeteren.
Na vijf maanden onderhandelen bereikte Bahr overeenstemming. De West-Duitsers erkenden de status quo in Europa, waardoor de Oder-Neisse grens en het bestaan van de DDR niet langer werden ontkend. Een officiële, volkenrechtelijke erkenning was niet mogelijk omdat die indruiste tegen de grondwet. De Sovjet-Unie liet haar verzet varen tegen de aanwezigheid van de Westerse geallieerden in West-Berlijn, in ruil voor financiële toezeggingen van de West-Duitsers. Op 12 augustus werd het Verdrag van Moskou getekend.
De gesprekken met andere Oost-Europese landen, zoals Polen, verliepen moeizaam. De trauma’s van de Tweede Wereldoorlog waren nog vers en de anti-Duitse propaganda van de communisten had zijn werk gedaan. Willy Brandt deed er alles aan om het vertrouwen te winnen. Tijdens een bezoek aan Warschau in december 1970 knielde hij voor het monument bij het Joodse getto: een gebaar dat wereldwijd indruk maakte.
Tijdens datzelfde bezoek ondertekenden de BRD en Polen het Verdrag van Warschau, waarin een voorlopige erkenning van de Oder-Neisse-grens werd overeengekomen. Pas in 1991 gebeurde dit definitief toen de vier geallieerden akkoord gingen met het Pools-Duitse vredesverdrag.