Homoehe?
Column: Voor de klas

"Merkel gaat weg", zegt David, een derdeklasser, als hij het klaslokaal inkomt. "Ze gaat echt weg!"
"Vind je dat jammer, jongen?" vraag ik. Ik tref zelden leerlingen die op de hoogte zijn van de Duitse politiek; ze weten op dat gebied vaker alleen de naam van Hitler te noemen dan dat ze weten wat een bondskanselier is.
"Nou, het einde van een tijdperk is het wel", zegt David. "Ik ben heel benieuwd naar de nieuwe koers van de CDU."

Als de les begonnen is, iedereen rustig zit te werken en ik nog steeds een beetje bij sta te komen van de opmerking van David, steekt hij zijn vinger op.
"Ken jij AKK?" fluistert hij als ik bij zijn tafel ben. Even denk ik dat hij het over de opdracht heeft die hij zit te maken. Ik kijk hem met een vraagteken op mijn gezicht aan.
"Annegret Kramp-Karrenbauer, de opvolgster", sist hij.
"Ik heb wat dingen over haar gelezen, ja", zeg ik. "Wat denk jij van haar?"
"Ze schijnt tegen het homohuwelijk te zijn", zegt David. Hij heeft een diepe, bezorgde frons in zijn voorhoofd.
"Wat?" fluistert zijn buurvrouw. "Wie is er tegen het homohuwelijk?"
Nu roeren ook andere leerlingen zich. "Is juf tegen het homohuwelijk?" hoor ik een leerling achter me zeggen. Ik besluit hier een klassikaal momentje van te maken.

"Liebe Kinder", zeg ik. Kort vertel ik over het homohuwelijk in Duitsland dat pas vorig jaar werd ingevoerd. Ik vertel over Merkel, dat zij een goede leider is, maar op sommige vlakken dus wel een beetje ouderwets. En over AKK, de nieuwe partijvoorzitster van het CDU.
"Merkel heeft gewoon te weinig Paarse Vrijdag gevierd in haar leven", zegt een leerling. Ze doelt op komende vrijdag, dan zal iedereen in het paars naar school komen om de seksuele diversiteit te vieren.
"En die Annegret al helemaal", zegt David. "Mijn oom is correspondent in Duitsland en zegt dat ze abortus plegen ook niet goed vindt."
"Maar vluchtelingen uit oorlogsgebieden in Europa opnemen vindt ze wel een goed idee", zeg ik. "Dus helemaal slecht is ze niet. Toch?"

Aan het einde van de les schrijf ik een paar woorden op het bord. Homoehe. Abtreibung. Flüchtlinge. "Noteren onderaan je woordenlijst", zeg ik. "Leren voor de volgende les."
David steekt zijn vinger op. Ik twijfel of ik moe van hem begin te worden, of hem een held vind. "Waarom heet het eigenlijk homohuwelijk?" vraagt hij. "We zeggen toch ook niet heterohuwelijk?"
Even is het stil. Dan zet ik een applausje in, de klas volgt. En terwijl er nog geklapt wordt, veeg ik Homoehe uit. Ik glimlach naar David. Ehe, maak ik ervan.